H πάστρα είναι μισή αρχοντιά..., άν δεν βρωμίζεις τους δρόμους

H πάστρα είναι μισή αρχοντιά..., άν δεν βρωμίζεις τους δρόμους.
Είναι η κατάλληλη διασκευή της παλιάς παροιμίας στο σημερινό ελληνικό "γίγνεσθαι".
Και εξηγούμαι αμέσως:

{Mόνο ...22 μέρες διάρκεσε το «αμέσως» μου. Δεν είναι και πολύ για την ελληνική "ιδιαιτερότητα", την οποία συνήθως χρησιμοποιούμε ως δικαιολογία δια πάσαν νόσον και πάσαν... Συγχωρείστε με. Δεν θα τό ξανακάνω ...πολλές φορές}

Ανέβαινα με το ποδήλατό μου, πριν κάτι χειμώνες, έναν κεντρικό δρόμο μιάς επαρχιακής μας πόλης, όπου δούλευα τότε.
Φλεβάρης, τσουχτερό κρύο, στεγνός όμως καιρός. Είχα τελειώσει τις δουλειές μου σε κάτι Τράπεζες, δεν μέ περίμενε κάτι στο γραφείο, πεντάλιζα αργά και χάζευα τριγύρω. Ελάχιστη κυκλοφορία, λογω κρύου προφανώς. Στον αέρα και στις ...τσέπες.
Παρατηρώ μιά νεαρή κυρία να βγαίνει από το Ταχυδρομείο, αριστερά, με το τσιγάρο στο χέρι. Κι εγώ καπνιστής είμαι και δή ...πιστός, αλλά στο δρόμο σπάνια καπνίζω, δεν μού αρέσει, δεν ξέρω γιατί.
Η κυριούλα μάλλον είχε ώρα στο Ταχυδρομείο, που είναι απαγορευμένο, και καλώς, το κάπνισμα κι είχε χαρμανιάσει, ως φαίνεται...
Διάσχισε τον δρόμο προς το αυτοκίνητό της που τό είχε διπλοπαρκάρει δεξιά με τα «αλάρμ» αναμμένα.
{Δεν είναι μόνο στην Αθήνα, όπου δεν βρίσκεις χώρο να παρκάρεις νόμιμα ΠΟΤΕ! Εκτός κι αν ξεπαρκάρει κάποιος τη στιγμή που περνάς δίπλα... Σ' όλες τις πόλεις μας τό ίδιο έχει συμβεί. Ο κυριώτερος λόγος που εγώ, παρά το κρύο, κυκλοφορούσα με ποδήλατο...}
Πλησιάζει το αυτοκίνητό της η νεαρή κυρία, μπαίνει μέσα. Εγώ πλησίαζα αργά για να προσπεράσω από αριστερά της.
Ανοίγει το παράθυρο, θυμάμαι μάλιστα καθαρά ότι ήταν μηχανικό, όχι ηλεκτρικό και πετάει έξω στο δρόμο, μπροστά μου, το τσιγάρο της, αναμμένο μάλιστα, κάν δεν τό είχε σβήσει...
Η πάστρα είναι μισή αρχοντιά ! Να λερώσει το καθαρό αυτοκίνητό της με το αποτσίγαρο;;; Πά, πά, πά, πά....
Σταματάω και τής λέω, δεν είχε προλάβει να ξανακλείσει το παράθυρο, όσο μπορούσα πιό ήπια: Καλά κάνατε τόσον κόπο, κυρία μου, φέρατε τόσες φορές βόλτα το λεβιέ, για ν' ανοίξετε το παράθυρο, να πετάξτε το τσιγάρο έξω; Δεν έχει σταχτοθήκη το αυτοκίνητο; Λερώνουμε το δρόμο και μετά μάς φταίει ο ...Δήμαρχος που δεν είναι καθαρός;
Δεν μού απάντησε. Θυμάμαι όμως το βλέμμα της. Τρομαγμένο. Με κάναν τρελλό έμπλεξα, θα σκέφτηκε. Έκλεισε το παράθυρο και έφυγε σπινάροντας ελαφρά.
Η πάστρα (του δικού μας χώρου) είναι μισή αρχοντιά, του δημόσιου, την άλλη μισή αρχοντιά, ας την φροντίζουν τα κορόϊδα.