Θερινή ώρα και...άλλα παραμύθια

Στο Ρέθυμνο κάποτε είχα έναν πελάτη. Γεωπόνος κι αυτός κι η γυναίκα του. Και σ' ένα πατρικό κτήμα είχαν στήσει μιά μεγάλη μονάδα ανθοπαραγωγής. Τριαντάφυλλα και ζέρμπερες. Σε θερμοκήπια.
Μέ πήρε κάποτε να μέ "ξεναγήσει" στις εγκαταστάσεις τους.
Απέραντες. Ελαφρές σωληνωτές κατασκευές, καλυμμένες και κλεισμένες από παντού με διαφανές υλικό.
Πολύ οργανωμένος ο φίλος. Είχε πλήρεις εγκαταστάσεις για διατήρηση σταθερής θερμοκρασίας όλες τις εποχές. Θέρμανση το χειμώνα, γρήγορη ανανέωση του αέρα το καλοκαίρι.
Μέχρι εκεί δεν μού προξένησε έκπληξη κάτι, είχα μιά ιδέα για το τί σημαίνει "θερμοκήπιο".
Παρατήρησα όμως ότι τόσο στις οροφές όσο και στα πλευρικά, τους "τοίχους", τρόπος του λέγειν, είχε μηχανισμούς με αδιαφανείς «κουρτίνες», από υλικό δηλαδή που έκανε το χώρο σκοτεινό. Και υπήρχαν επίσης παντού μεγάλοι προβολείς. Που κατάλαβα πως, όταν άναβαν, έκαναν πάμφωτο το θερμοκήπιο.
Αυτά με παραξένεψαν, διότι όλοι αυτοί οι μηχανισμοί με τις κουρτίνες και το σύστημα τόσων προβολέων θα είχαν προφανώς κοστίσει πολλά λεφτά, άρα δεν μπορεί να είχαν μπει χωρίς σοβαρό λόγο.
Τόν ρώτησα λοιπόν γιατί τίς είχαν βάλει.
Η απάντησή του με άφησε άναυδο.
Ξεγελάμε τα φυτά, είπε.
Κάνουμε την μέρα νύχτα και την νύχτα μέρα.
Δηλαδή;
Αυξάνουμε την παραγωγή, απαντάει. Αντί να κόβουμε σε 40 μέρες, που κανονικά θέλουν τα φυτά να μεγαλώσουν και ανθίσουν, το πετυχαίνουμε σε 25-30.
Πώς γίνεται αυτό;
Στο χώρο, με αυτόματους μηχανισμούς, δημιουργούμε σταθερά 6 ώρες "ημέρα" και 6 ώρες "νύχτα". Όχι, ας πούμε, 12 και 12 ή όσο είναι κάθε φορά ανάλογα με τις εποχές.
Ξεγελάμε τα φυτά και κάνουν τον κύκλο τους σε λιγότερο χρόνο, κάπου 30% λιγότερο.

Γιατί «σάς τά είπα» όλα αυτά;
Νά... σκεφτόμουνα ότι με την «θερινή» ώρα {που δεν τήν εφαρμόζουν όμως όλα τα κράτη!} πάνε κι εμάς να μάς ξεγελάσουν, όχι για αυξήσουμε την παραγωγή αλλά για ελαττώσουμε την κατανάλωση.
Να καταναλώνουμε, λέει, λιγότερο ηλεκτρικό ρεύμα...
Μάλλον ως ...φυτά μάς βλέπουν.

Εφοριακός στο παγκάρι!!!

Οι μεσόκοποι κι οι γεροντότεροι θα θυμούνται ασφαλώς ότι παλιά στα σινεμά, στην είσοδο, στέκονταν ένας εφοριακός κι είχε και ένα κουτί, που έμοιαζε με κάλπη.
Αυτός έκοβε στη μέση τα εισιτήρια, σού έδινε το μισό και το άλλο μισό τό 'ριχνε στο κουτί. Αυτό γίνονταν για να σιγουρευτεί η είσπραξη του «φόρου θεαμάτων», που τότε αντιπροσώπευε σημαντικό ποσοστό της αξίας του εισιτήριου.

Τώρα με την επιβολή φόρου 10% στις δωρεές προς την Εκκλησία, ακόμα και στις χρηματικές δωρεές, δηλαδή στα «παγκάρια»..., μην παραξενευτείτε αν πίσω από το παγκάρι, όταν πάτε να εκκλησιαστείτε, δείτε κάποιον βλοσυρό τύπο, που ΔΕΝ θα είναι ο "επίτροπος"... Θα βρίσκεται εκεί για να σιγουρέψει την απόδοση του φόρου 10% στις χρηματικές δωρεές...

Αυτό είναι που λένε... «έβγαλαν δίσκο»...