Χτες το βράδυ, όταν έβαζαν διαφημίσεις σε μιά ταινία που παρακολουθούσα στην TV, το γύριζα στην ΝΕΤ που μετέδιδε τον μαραθώνιο γυναικών στο Πεκίνο.
Νίκησε μιά βαλκάνια κυρία 38, λέει, χρονών. Την βλέπω σύντομα πλωτάρχη του ρουμάνικου Ναυτικού...
Οι περιγραφές των εκφωνητών, σκέτο περιβόλι. Ως συνήθως...
Τα πολύ κοντινά πλάνα στα πόδια -και κυρίως στα ΜΠΟΥΤΙΑ!- των δρομέων ένα ρυπαρό αίσχος.
Ειδικά όταν τα έπαιζαν σε ΒΡΑΔΥΤΑΤΟ ρυθμό, όπου έβλεπες τους μύς να παραμορφώνονται, να φουσκώνουν και να ξεφουσκώνουν... Απαίσιο θέαμα, έμπνευση κάποιου από τους πολλούς αρρωστημένους εγκεφάλους της show-business...
Κι οι κυρίες δρομείς;
Ά! αυτές κάθε τόσο έπαιρναν ένα πλαστικό μπουκάλι {με νερό ή/και με «άλλα» υγρά;;;} από τα ειδικά γι' αυτές "stands" και μετά τη χρήση του περιεχομένου, τα πετούσαν, μπορώ να σου πώ και επιδεικτικά, σίγουρα όμως περιφρονητικά, στον (πεντακάθαρο) δρόμο, για να τα μαζέψουν κάποιοι «λακέδες» πίσω τους...
ΝΤΡΟΠΗ!!! και ταυτόχρονα ένα ...διδακτικώτατο μάθημα ότι μπρός στο πιθανό κέρδος καθεμιάς, τύφλα νά 'χει η καθαριότητα αλλά και η ευγένεια προς τις συναγωνιζόμενες που ακολουθούσαν...
Αρχαίο πνεύμα αθάνατο...
Δεν μπορούσαν να είχαν βάλει σε μιά απόσταση από τα "stands" μεγάλα ...γουόκ {wok-κινέζικο τηγάνι} για να πετάνε εκεί τα πλαστικά μπουκάλια οι αθλήτριες;;;
Θα χάνονταν κάποια ...εκατοστά του δευτερολέπτου από το «ρεκόρ» καθεμιάς;;;
ΤΡΙΧΕΣ ΚΑΤΣΑΡΕΣ.
Θα ήταν όμως ένα θαυμάσιο παράδειγμα προς μίμηση για τα εκατομμύρια των θεατών.
------------
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ Υ.Τ.Α.
Στην Κινέζικη Πρεσβεία, στη Δ.Ο.Ε. και κάθε άλλον «αρμόδιο», του οποίου θα βρω την διεύθυνση, μπας και το εφαρμόσουν στην συνέχεια των αγώνων.
