Λανθάνουσα γλώσσα...

«Τέτοιους πολιτικούς είχαμε δυστυχώς πολλούς στη χώρα μας, γιαυτό και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε».

...Επωνύμου του Έλληνος, πασοκαρχηγού


13 Οκτ 2007

H πάστρα είναι μισή αρχοντιά..., άν δεν βρωμίζεις τους δρόμους

H πάστρα είναι μισή αρχοντιά..., άν δεν βρωμίζεις τους δρόμους.
Είναι η κατάλληλη διασκευή της παλιάς παροιμίας στο σημερινό ελληνικό "γίγνεσθαι".
Και εξηγούμαι αμέσως:

{Mόνο ...22 μέρες διάρκεσε το «αμέσως» μου. Δεν είναι και πολύ για την ελληνική "ιδιαιτερότητα", την οποία συνήθως χρησιμοποιούμε ως δικαιολογία δια πάσαν νόσον και πάσαν... Συγχωρείστε με. Δεν θα τό ξανακάνω ...πολλές φορές}

Ανέβαινα με το ποδήλατό μου, πριν κάτι χειμώνες, έναν κεντρικό δρόμο μιάς επαρχιακής μας πόλης, όπου δούλευα τότε.
Φλεβάρης, τσουχτερό κρύο, στεγνός όμως καιρός. Είχα τελειώσει τις δουλειές μου σε κάτι Τράπεζες, δεν μέ περίμενε κάτι στο γραφείο, πεντάλιζα αργά και χάζευα τριγύρω. Ελάχιστη κυκλοφορία, λογω κρύου προφανώς. Στον αέρα και στις ...τσέπες.
Παρατηρώ μιά νεαρή κυρία να βγαίνει από το Ταχυδρομείο, αριστερά, με το τσιγάρο στο χέρι. Κι εγώ καπνιστής είμαι και δή ...πιστός, αλλά στο δρόμο σπάνια καπνίζω, δεν μού αρέσει, δεν ξέρω γιατί.
Η κυριούλα μάλλον είχε ώρα στο Ταχυδρομείο, που είναι απαγορευμένο, και καλώς, το κάπνισμα κι είχε χαρμανιάσει, ως φαίνεται...
Διάσχισε τον δρόμο προς το αυτοκίνητό της που τό είχε διπλοπαρκάρει δεξιά με τα «αλάρμ» αναμμένα.
{Δεν είναι μόνο στην Αθήνα, όπου δεν βρίσκεις χώρο να παρκάρεις νόμιμα ΠΟΤΕ! Εκτός κι αν ξεπαρκάρει κάποιος τη στιγμή που περνάς δίπλα... Σ' όλες τις πόλεις μας τό ίδιο έχει συμβεί. Ο κυριώτερος λόγος που εγώ, παρά το κρύο, κυκλοφορούσα με ποδήλατο...}
Πλησιάζει το αυτοκίνητό της η νεαρή κυρία, μπαίνει μέσα. Εγώ πλησίαζα αργά για να προσπεράσω από αριστερά της.
Ανοίγει το παράθυρο, θυμάμαι μάλιστα καθαρά ότι ήταν μηχανικό, όχι ηλεκτρικό και πετάει έξω στο δρόμο, μπροστά μου, το τσιγάρο της, αναμμένο μάλιστα, κάν δεν τό είχε σβήσει...
Η πάστρα είναι μισή αρχοντιά ! Να λερώσει το καθαρό αυτοκίνητό της με το αποτσίγαρο;;; Πά, πά, πά, πά....
Σταματάω και τής λέω, δεν είχε προλάβει να ξανακλείσει το παράθυρο, όσο μπορούσα πιό ήπια: Καλά κάνατε τόσον κόπο, κυρία μου, φέρατε τόσες φορές βόλτα το λεβιέ, για ν' ανοίξετε το παράθυρο, να πετάξτε το τσιγάρο έξω; Δεν έχει σταχτοθήκη το αυτοκίνητο; Λερώνουμε το δρόμο και μετά μάς φταίει ο ...Δήμαρχος που δεν είναι καθαρός;
Δεν μού απάντησε. Θυμάμαι όμως το βλέμμα της. Τρομαγμένο. Με κάναν τρελλό έμπλεξα, θα σκέφτηκε. Έκλεισε το παράθυρο και έφυγε σπινάροντας ελαφρά.
Η πάστρα (του δικού μας χώρου) είναι μισή αρχοντιά, του δημόσιου, την άλλη μισή αρχοντιά, ας την φροντίζουν τα κορόϊδα.

ΛEΠTH KOKKINH ΓΡAMMH

13-10-07

Μην το χάσετε, αν δεν τό έχετε δεί!

Mετά τα μεσάνυχτα στις 03.00 (και βάλε... ξέρετε εσείς πόσο συνεπή είναι τα κανάλια μας στις ώρες τους), από τον ΑΝΤ-1, το έργο «Λεπτή κόκκινη γραμμή» αντιπολεμική του Μάλικ με Σων Πεν, Νόλτε, Κλούνεϋ, Κοσμάτο, Κιούζακ, Καβίζιελ.

Τ' αξίζει το ξενύχτι. Ως γνωστόν τα εμπορικά κανάλια στις λογικές ώρες έχουν άλλες "προτιμήσεις", τρομάρα τους.

5 Οκτ 2007

"Rosebud" - Citizen Cane

5-10-07

Το αποψινό μπουμπούκι!

Τα μεσάνυχτα στις 12, από την ΕΤ-1, το έργο «ο πολίτης Καίην» του Όρσον Γουέλς από το 1941.

Αν δεν τό 'χετε δεί (πάνω απο 2 φορές...) δείτε το, δεν θα χάσετε.

3 Οκτ 2007

Καλώς ήρθα(με)...

Καλώς ήρθα κι εγώ στην μεγάλη "οικογένεια" των bloggers, ή, αλλοιώς, του ηλεκτρονικού τύπου.
Καθένας τό παίρνει όπως θέλει.
Να ξεκαθαρίσω όμως κάτι εξ αρχής για τούτο το «ιστολόγιο».
[Άσχετο: Δεν είδα κάποιον ΙΣΤΟ πουθενά, κάποιον στύλο μπηγμένο στο έδαφος ή σε ...βάρκα. Τίνος ιδέα ήταν αυτός ο χαρακτηρισμός, και η συναφής μετάφραση, του Internet ως «παγκόσμιου ιστού», είναι άγνωστον (σε μένα). Ενώ το "δίκτυο" είναι ακριβές. Κι όλη η ορολογία, αδελφέ, έχει να κάνει με τη θάλασσα: Navigate, πλοήγηση, σερφάρω, δίχτυ, ιστός κλπ. Ελπίζω να μην τά κάνουμε ...θάλασσα]
Να ξεκαθαρίσω λοιπόν ότι τα «Σημεία των Καιρών» ΔΕΝ θα είναι κάποιου είδους μαντείες ή προφητείες ή μυστηριακές προβλέψεις. Καμμιά σχέση με τον Κάλχα ή τον Τειρεσία, ή τους άλλους της Παλιάς Διαθήκης, καμμιά σχέση με τον Φελλάκη ή την Πίτσα Μητέρα και τα παραπλήσια ...ζώα (που οικονομάνε τ' άντερά τους όμως από τα "ζώδια"...).
Ο οιωνοσκόπος απλώς παρατηρεί, ζεί την καθημερινότητα και θα σάς μεταφέρει τα αισθήματά του γιαυτήν. Ένας απλός χρονογράφος είναι, όπως έλεγαν παλιότερα.
Καλός, μέτριος, κακός χρονογράφος; Πότε τό ένα, πότε το άλλο; Εσείς θα τό κρίνετε. Και, στην ευκαιρία σας, πετάξτε μου και κάνα σχολιάκι, καμμιά κριτικούλα ή κριτικάρα, να βελτιώνομαι.
Δεκτές και συμμετοχές στo «σώμα» του blog, ως "post". Τεχνικά όμως αυτό μπορεί να γίνει τώρα μόνο μέσω e-mail: simeia.ton.kairon@gmail.com.
Αργότερα με άλλη διαδικασία, απλούστερη.

Καλές "συναντήσεις" νά 'χουμε.